Een tijd terug vroeg een klant of ik een tiental namen voor hun nagelnieuwe software en hardwarepakket kon bedenken. Mijlenver verwijderd van wat ik nog geen maand geleden als mijn 'core business' had gedefinieerd.
"Natuurlijk kan ik dat," antwoordde ik ferm en ging me pas achteraf de vraag stellen hoe je zoiets aanpakt. Ik had mezelf niet overschat met mijn gedecideerde antwoord, want een paar uur later had ik een lijstje met namen waarvan ik vrij tevreden was.
Voor alle zekerheid de namen toch even voorleggen aan een paar vrienden uit de naamgevingsector. En los van elkaar kwamen die met min of meer dezelfde suggestie aandragen, wat voor mij onmiddellijk de deugdelijkheid ervan bevestigde.
"Merzurit, kan bijvoorbeeld ook Mezuron worden."
"En misschien kun je overwegen om aan Propeso nog een -n toe te voegen. Dat geeft een wetenschappelijker tintje mee? " Propeson dus.
Mij doen namen op -on vooral aan de gassen uit de tabel van Mendelejev denken. Maar ik onthoud niettemin: als het wetenschappelijk moet klinken eindigt het op -on.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten