De supernova der Vlaamse Letteren

Een status quaestionis: er is een roman, er was een uitgever, er was geen uitgever meer, er was nog steeds een roman, de levensnoodzakelijke website staat gereed alsook de online media van waaruit de website zal worden ‘geseed’. Dat hebben we dus allemaal gehad.

Nu mezelf nog klaarstomen.

Ik mag dan gekscherend al beweren dat ik de nieuwe ster aan het Vlaamse literaire firmament word, ik meen dat niet. Echt niet. Dat is een mankementje voor een schrijver die zo gek is géén kookboek te schrijven en het toch wil laten uitgeven – ik ben al behoorlijk op dreef, vindt u ook niet.

Daarom moet ik mezelf klaarstomen. Ik moet mezelf zo ver krijgen het boek naar een uitgever te sturen. U vindt dat misschien gek, maar dat kost me moeite. En tijd. Met Alles zwart (foert, vroeg of laat zou u de titel toch ergens ontdekken) was ik klaar in de zomer van 2010. En met klaar bedoel ik klaar: geschreven, vierhonderachtentwintig maal herschreven, laten nalezen door een vijftal vrienden en verwanten en nogmaals herwerkt.

Klaar dus. En dan stop ik het mooi weg. Drie jaar lang, dat deed ik met die gigantisch goede debuutroman van me ook. Geen idee waarom. Twijfel waarschijnlijk. Want jawel: ook de Supernova van de Vlaamse Letteren twijfelt soms aan zichzelf.

En wat brengt me er dan toe uiteindelijk toch de stap te zetten? Ik barst van de zelfkennis en het inzicht in mijn eigen doen en laten, dus ik kan u redelijk gemakkelijk een antwoord formuleren:

1. Het schrijven aan roman drie dat zo ver gevorderd is dat ik tegen mezelf zeg ‘als je er zo veel tijd en moeite in dat schrijven steekt, moet je er iets mee doen.’
2. Mijn vrouw die zegt: ‘je moet er iets mee doen.’
3. Mensen die na lectuur van De engel (jawel, dergelijke mensen bestaan) vragen wanneer mijn tweede boek uitkomt.

En dus pep ik mezelf op. Nee, ik blaas me op, tot de auteur die ik niet ben. Ik begin als gek te schrijven. Ik lees bewust boeken waarvan ik op voorhand weet dat ze niet beter zullen zijn dan wat ik schrijf (Marnix Peeters staat nog op mijn leeslijst ja) en ik laat nog maar eens een bijzonder kritische en belezen persoon (i.c. mijn buurvrouw) het manuscript lezen.

Ik weet dat het werkt. De promotiemachine die ik zelf ineenknutselde stond al paraat, nu ben ik er zelf ook klaar voor.

De ster is een supernova geworden! U weet even goed wat de fase is die na de supernova komt. Inderdaad, het zwarte gat.